Miss dubbel, maar er ging wat mis tijdens het insturen, excuus!!

Ik heb al bijna een jaar liefdesverdriet, een half jaar geen enkel contact en het wordt maar niet minder.
Ik heb intussen afleiding bij andere mannen geprobeerd te zoeken, beste remedie tegen liefdesverdriet is een nieuwe liefde, maar dat werkte echt averechts. Onlogisch, want een van hen past qua persoonlijkheid veel beter bij me, heeft alles dus rationeel klopt het, zou ik in mijn handjes mogen wrijven, want hij heeft meer te bieden dan ik op meerdere fronten. Maar nul fysieke aantrekking, zelfs aversie maar waarom?

Zou het zin hebben nog een keer contact te zoeken met mijn ex, misschien maak ik het mooier in mijn hoofd? Ik weet dat hij al lang verder is, in een nieuwe relatie en totaal niet meer met mij bezig. Maar ik hou echt van hem, kan me eigenlijk niet schelen dat hij niks om me geeft, nog nooit heb ik het zo fijn met iemand gehad en die eerste herinneringen blijven. Ik vind het gestoord en obsessief, maar daar verandert niks aan. Ja ik slik al antidepressiva, ja ik heb al eens hulp gezocht, ik moet het verdragen, ik weet het maar ik hou het niet meer uit.
Mijn gevoel zegt, geen contact zoeken en ik wil dat ook niet, want ik ben bang voor zijn reactie en bang dat ik daarna nog verdrietiger word. Maarja, mijn gevoel zei ook dat de liefde wederzijds was en ook dat blijkt dikke klets. Dat gevoel van mij leidt een eigen leven, ik versla het meestal met mijn ratio maar pfff nu verliest ratio telkens. Ik word zoooo moe van mezelf.
Uiteraard klink ik als een 16 jarige die moet leren dat dit soort gevoelens overgaan, maar ik ben in feite al een ouwe tang en dus flink boos op mezelf en mijn hysterie.