Ik ben niet goed/onbekend in de liefde. Ik heb nog nooit een vriend gehad en ben al 21. Ik durf nooit te zeggen dat ik verliefd ben. Ik ben best afstandelijk en ook weer juist niet. Ik ben best afhankelijk en knuffelig. Ook al durf ik nooit zo goed. Ik heb er over nagedacht, over de liefde. Als ik nooit durf te vertellen dat ik verliefd ben dan weet hij het ook niet. Zo kan ik eeuwig vrijgezel blijven. Vind het wel heel moeilijk om toe te geven. Dat ik van hem houd. Al voordat ik wist wie hij was. Gewoon puur om het innerlijk, want ik val op innerlijk en niet op uiterlijk. Sorry hoor, als ik hiermee mensen kwets. Echt sorry, maar ik moet wel toegeven, toch? Of ben ik verkeerd bezig? Ik weet het echt niet. Enige wat ik op dit moment in mijn hoofd heb zitten is dat ik het toegeven moet. Als hij het niet weet wat ik voor hem voel, dan zit ik ook maar met mijn gevoelens. Ik bedoel, mijn ouders hebben ook zo elkaar leren kennen door toe te geven aan hun gevoelens. Net als iedereen he. Je kunt moeilijk iemand ontvoeren. En echt sorry als ik hiermee iemand kwets. Maar door hem heb ik wel mooi mijn “ex” vergeten.