In het leven komen wij mensen tegen, mensen waar wij verliefd op worden, mensen met wie we een gezellig praatje maken, mensen met wie we gezamenlijke interesses delen, mensen die waarde toevoegen aan ons leven. Het lijkt mij geen toeval dat ze in ons leven zijn of het nou voor even is of heel je leven. In mijn belevening zijn ze in je leven omdat je toe bent oom te groeien, aan die leerproces in je leven.

Zo wandelde er onlangs in mijn leven ook een bijzondere wijze man met vermoedelijk gezamenlijke gebreken. Hij kwam op een moment in mijn leven dat ik gebroken was. Ik heb heel veel en bijna alles met hem gedeeld tot aan mijn diepste geheimen aan toe. Dat ik een mens ben met gebreken die naar het beste strijd, dat hij mij heeft laten inzien dat contact onderhouden met mijn ex niet eerlijk is naar mijn partner maar dat hij ook beseft dat ik dat deed doordat ik mij niet happy voelde. Dat je je gezin niet hoef te verlaten voor ”kleine” issue’s( in the eye of the beholder) die wellicht te herstellen zijn. Misschien heeft hij gelijk en moet ik nog een kans wagen en heb ik het de afgelopen 20 jaar niet voldoende gedaan. Ik heb heel veel nuttige informatie en inzichten van hem gehad. En dit alles tegen no cure no pay en dat in deze huidige harde maatschappij. Ik schaam mij niet integendeel voel ik mij ongelucht en hoop alleen dat hij heel discreet met mijn info zal omgaan. Probleem is echter wel dat ik zielsveel van hem ben gaan houden en dat ik het heel erg moeilijk heb op dit moment. Heb weinig rust in mijn hoofd, mijn gezin, hem of neem ik afstand van allebei. Ben bang en onzeker over de toekomst. Wil slechts een ding en dat is simpel weg gelukkig zijn. Toeval bestaat in mijn ogen niet. Het kosmos heeft bepaald dat sommige mensen in je leven komen omdat ze een gezamenlijke leerproces dienen te ondergaan. Het leven is kort, mooi, de tijd vliegt voorbij. Maak er wat moois van en dat begint door gelukkig te zijn met je zelf.