18 jaar en net uit een 2,5 jaar durende relatie die verstikkend is geweest… Voor het eerst op stap met een goede vriendin kom ik een onwijs knappe jongen tegen in de bar. Ons oogcontact is mij altijd bijgebleven, maar uit respect naar zijn relatie destijds is het hier dan ook bij gebleven.

20 jaar en net aangenomen bij de bar waar ik mijn huidige partner heb ontmoet. De onwijs knappe jongen: ‘Rick’ komt hier blijkbaar regelmatig en komt dan ook bijna wekelijks even aan mijn bar staan. Rick is ondertussen single, ik niet meer. Opnieuw blijft het uit respect naar de relatie toe bij oogcontact maar er was ook ruimte voor een gezellig praatje.
Hoewel onze gesprekken over het algemeen ‘netjes’ waren, vertelde Rick me af en toe dat ik zijn droomvrouw was, hij over me had gedroomd, aan me heeft gedacht of over lade hij mij met complimentjes. Ik kon door de grond zakken… Zijn uitspraken raakten me en ik begon mijn prille relatie met Peter in twijfel te trekken. Echter, de reden dat ik met mijn relatie ben doorgegaan was heel simpel: Rick vertelde me ’s nachts – dan al niet dronken of aangeschoten – lieve dingen, maar liet daarbuiten niets tot weinig van hem horen en ik twijfelde over zijn intenties. Mijn huidige partner was juist een player voorheen, en was bij mij helemaal omgeslagen en serieus met onze relatie.
Toch heb ik altijd tegen mijn beste vriendinnen gezegd: Rick is en blijft iemand voor wie ik zou kunnen blijven vallen.

24 jaar en ik wordt wakker. Hé? Droomde ik nou over Rick? Waarom? De dagen daarop kan ik hem niet uit mijn hoofd zetten en voel ik zelfs wat kriebelen in mijn buik.

De relatie met Peter begint in een sleur te raken. We liggen met veel dingen niet op één lijn, hebben geen gezamenlijke hobby’s maar ook nooit ruzie of grote onenigheden in onze relatie.
Zo mag ik graag kussen, zoenen en neem ik zo nu en dan een moment voor of na de seks, om even van elkaar te genieten. Peter houdt niet van zoenen, en zijn libido is niet meer wat het is geweest. Waar we voorheen makkelijk 1+ keer per week goede seks hadden, voelt het nu als een wekelijkse verplichting. Als dit al wekelijks is. En klaarkomen? Ik fake het, al sinds onze eerste keer seks omdat het me anders te lang duurt. Heel af en toe nemen we de tijd, en lukt dit wel. Maar als dit altijd wordt opgevolgd met: ik heb nu wel een lamme arm zeg, dan ben ik ook weer genezen. Oh ja en tips? Helpt niet. Waar ik zeg rustig aan, gaat hij in de 6e versnelling door.

De nacht daarop droomde ik weer over Rick, deze keer dat ik iets met hem ben begonnen, en mijn vriend Peter hierachter is gekomen. Hoewel ik mij niet kan voorstellen dat ik mijzelf in die setting zou begeven, doen deze dromen wel wat met me.

Pas ben ik jarig geweest, en ik moet eerlijk zijn naar mijzelf. Ik heb de hele dag gehoopt, én de dag daarna dat Rick mij een berichtje zou doen zodat ik een gesprek met hem kan aangaan.
Dit berichtje bleef echter uit.

Wat ben ik aan het doen? Wat doen mijn gedachten? Ik heb al 3,5 jaar een relatie met Peter en eigenlijk nog nooit een fatsoenlijk inhoudelijk gesprek gevoerd met Rick. Ik heb geen idee wat hij lekker vindt, welke opleiding hij heeft gedaan, of hij nu werk heeft, of hij broers en zussen heeft etc… Waarom wil ik Rick beter kennen?

Waarom twijfel ik aan mijn relatie met Peter? Eigenlijk kan ik die vraag al wél beantwoorden:
We zitten nu door de maatregelen al geruime tijd samen thuis, welliswaar aan het werk maar thuis. We zijn pas verhuist en hadden aldoor iets om naar uit te kijken. Nu dat weg gevallen is, blijft er voor ons eigenlijk niets meer over om over te praten. Het voelt meer als een broer-zus relatie (overigens een hele goede), dan een liefdesrelatie. En als ik terug kijk naar ons begin, heb ik die ‘vlinders’ eigenlijk nooit sterk gevoelt maar weet dat aan het ouder worden. Na onze eerste keer seks dacht ik zelfs nog: dit is leuk voor een keer, maar hier ga ik niet genoeg aan hebben voor de rest van mijn leven. Hard, maar dat is hoe ik het voelde.
Zijn vasthoudendheid heeft mij toen doen overhalen een relatie te beginnen, en al snel woonden we samen. Nu voelt het alsof ik hem onrecht aandoe door weg te gaan. Nu voelt het ook alsof ik hem onrecht aandoe door dit niet met hem te delen.

Voor nu: probeer ik mijn gedachten over Rick niet te voeden, en probeer ik al helemaal niet zelf een eerste contact te leggen. Maar toch kan ik het niet helpen te denken: heb ik de trein gemist?