Het heeft even geduurd voor ik precies wist hoe en wat ik op moest schrijven…maar ’t zit zo:

Ik ben een toch wel gezonde jongen van 21 jaar, maar zit al meerdere jaren met een probleem. Mijn probleem is dat ik niet mezelf kan zijn, niet wie ik wil zijn. Een groot deel daarvan is voortgekomen uit het feit dat ik homosexueel ben…lange tijd hield ik dat verborgen door de schone schijn te spelen. Zoals de mensen mij zagen, zo wilde ik zijn. De echte ik, zoals ik echt ben, verdrong ik naar de achtergrond. Ik zou haast zeggen, dat ik het als acteur prima kan doen, aangezien ik mij aardig in de rol kan inleven.

Alleen, na dat een jaar te hebben volgehouden, splitste mijn leven echt. Ik kreeg de echte ik en de fictieve ik. Ik wilde altijd de fictieve ik zijn want die is wie ik wil zijn! Die was altijd goed bezig, braaf, houdt zich aan de regels, doet geen rare dingen. Dus speelde ik altijd die rol. Maar intussen werd de andere ik ook steeds sterker…ik wilde steeds vaker de andere dingen doen…niet meer altijd braaf zijn, niet meer altijd luisteren.

Voordat het te complex wordt…punt is dus dat ik voel dat ik tussen twee identiteiten zweef. De een is wie ik WIL zijn, en de ander wie ik ben. Dit heeft mij meerdere keren zo ver gedreven dat ik extreme dingen dacht. Zo zijn er meerdere keren geweest dat als ik stond te wachten op de trein, ik het serieus overwoog van het perron voor de trein te stappen als deze langs zou razen…als het niet voor de angst van pijn was, had ik dat al gedaan.

Wat mij wel heeft geholpen, zij het deels, is het er voor uitkomen dat ik homosexueel ben. Eerst tegen vrienden, vervolgens mijn moeder. Meer mensen weten het nog niet. Ook mijn collega’s niet, ik ben er als de dood voor dat ze het te weten komen.
Het uitkomen luchtte mijn hart wel, en ik kreeg weer door wie ik daadwerkelijk ben. Maar nog steeds zie ik mijzelf als twee personen…braaf en slecht. De een is braaf en gedraagt zich als een ‘normaal’ persoon…de ander is een losgeslagen gek in feite…

Geschreven door: Peter