Al heel lang wordt ik gekleineerd volgens mijn mijn waar ik al 20 jaar mee getrouwd ben kan ik niets , ben ik een niksnut en dom, lijk ik op mijn vader, die was in zijn ogen ook een vreselijk mens, en nu krijg ik ook te horen dat de kinderen dit ook vinden dat hebben ze tegen hem gezegd. als het een leuke zaterdagavond is kan dat van de een op de andere minuut veranderen als ik dan zeg dat ik waar we naar kijken niet zo leuk vind dan begint hij te schelden en hoor ik vooral wat ik niet ben. Meestal ga ik dan maar vroeg naar bed er tegenin gaan heeft geen zin wordt het alleen maar erger. De volgende dag doet hij net of er niets is gebeurt ik ben dan vaak verdrietig van binnen maar als ik er over begin ben ik een zeik wijf en dan zeg ik maar niets meer ben steeds vaker blij dat het weekeinde voorbij is. Weet niet waarom ik er genoegen mee neem ik ben een sterke vrouw maar ik voel me steeds vaker verdrietig vraag me af wat ik hier nog doe hoop altijd dat het wel een keer gaat ophouden .