Ben een Nederlandse Marokaan. Op mijn 15e leerde ik mijn ex man kennen. Feitelijk is kennen niet het juiste woord. Hij kwam op bezoek bij ons met zijn ouders. Wij mochten elkaar 10 min aankijken en vervolgens stapten wij in het huwelijksbootje. Het was een gearangeerde huwelijk waar wij beide vrede mee hadden, wat je ouders zeggen in onze cultuur is altijd goed.

Er waren jaren dat ik gelukkig was maar ook vele jaren ongelukkig door verdriet en pijn. Een zilveren, gouden en briljanten huwelijk was desondanks absoluut ons streven.

Tot dat mijn man veranderde van een vrije man naar een strenge man .Van mijn man moest ik een nijab en nicaab aan , moest veel in het huishouden doen zoals een vrouw dat hoort te doen, mocht mannen niet aankijken en alleen met vrouwen omgaan.

Werken buitenshuis mocht ik wel.Tot dat ik een dag op mijn werk langer dan 10 minuten werd aangestaard door een man met mooie blauwe ogen. Eerst ging ik dat negeren maar die vent leek net a pain in the ass. Begon over hem te fantaseren en naar hem te verlangen. Was mijn focus kwijt, had hart kloppingen en meer…….wordt vervolgd