Ik zit in een lange relatie die al een tijdje niet zo lekker meer loopt. De sjeu is er een beetje uit, het is meer een broer/zus relatie de laatste paar jaar. Nu ben ik waanzinnig verliefd geworden op iemand die ik door mijn werk een paar keer per week zag. Telefoontjes werden steeds gezelliger, tot ik op een gegeven moment de stoute schoenen aan heb getrokken en hem bij het weggaan een kusje op zn mond heb gegeven. Toen was het hek van de dam, want de volgende dag kwam hij terug voor een echte zoen! Dit is een tijdje zo doorgegaan, we gaven allebei aan dat het om de lust ging, aangezien we allebei een relatie hebben, maar na een paar weken gaf hij toch toe dat hij me helemaal wilde. Daar was ik inmiddels ook al zeker van, dus tja… hoe gaan we dit oplossen met het thuisfront. Thuis werd het er al steeds minder gezellig op.. Na bijna 4 maanden is hij toch gaan twijfelen, (de relatie waar hij nu in zit is ook al jaren niet goed, maar hij kan haar door haar gezondheid niet verlaten.) Hij heeft aangegeven dat hij met zijn gevoelens in de knoop zit, maar het allerliefste gewoon weer echt helemaal vrijgezel wil zijn. Ik gun het hem dat hij ooit zijn huidige partner verlaat om echt het leven te gaan leiden wat hij zelf wil, maar ik heb nu zo’n liefdesverdriet… daar wordt de sfeer thuis al helemaal niet beter op. Ik zal ermee moeten leven dat hij eerst helemaal voor mij wilde gaan, me wel 20x heeft gevraagd om met hem te trouwen en nu geen toekomst meer met mij ziet. Maar het verdriet niet kunnen delen met iemand is wel heel zwaar. Inmiddels zie ik in dat er (voorlopig) echt geen toekomst zal zijn, misschien over een paar jaar nog eens, maar ik zou zo graag nog een lust-band met hem hebben, die gevoelens waren bij beide vrij duidelijk, dan hebben we allebei weer wat spanning zodat we onze lopende relatie misschien vol kunnen houden tot… tja, tot wanneer….pfff…