Ik vond hem al vanaf het begin een lekker ding, toen hij bij ons bedrijf kwam werken. Ik houd wel van leuke mannen om me heen, ondanks dat ik een jarenlange relatie heb en ondertussen 2 kleine kinderen.De eerste keer dat ik hem moest spreken, voor iets zakelijks, merkte ik dat ik zenuwachtig was, wegkeek en de bibbers had van opwinding toen ik wegliep. Ik moest er om lachen en genoot van mezelf. Natuurlijk doe ik daar niks mee, gaat altijd vanzelf weer over, was mijn ervaring.

Maar niets is minder waar. Ik werk nu op dezelfde afdeling sinds een paar maanden, en merk nu dat de aantrekkingskracht er nog steeds is. Ik fantaseer dat ik door hem genomen wordt terwijl ik seks heb met mijn vriend. Ook op zich niks aan de hand, seksuele aantrekkingskracht kan en mag, zolang je er niks echt mee doet.

Maar nu de laatste dagen werd het gevoel steeds erger, ik ging hem bewust opzoeken en merk ook gedurende de maanden duidelijk aan zijn gedrag en zeer subtiele opmerkingen dat hij me leuk vind en aantrekkelijk. Maar hij is een risicomijder, zal nooit een affaire beginnen om zijn gezin intact te houden. Dus daar heb ik niks van te vrezen, zolang hij zichzelf in de hand kan houden. Ik heb genoten van de afgelopen dagen, heb mee zo opgesteld dat het absoluut niet lijkt alsof ik wat voor hem voel. Gewoon na ef gedaan, niks duidelijks ofzo.

En nu is het weekend en denk ik aan niks anders dan aan hem. Het lijkt wel alsof ik wel verliefd ben geworden, en dit misschien al heel lang ben. Tis spijtig, mijn relatie is absoluut niet goed, zijn zelfs uit elkaar geweest vorig jaar, maar wil absuluut geen gedoe met gezinnen uit elkaar, wat een rottigheid.

Kortom, het is gewoon niet leuk om verliefd te zijn op iemand die je niet kan hebben, op het werk ik het leuk en maakt het me vrolijk en opgewonden en sprankelend, maar thuis? Ik kan mijn aandacht zo niet op mijn kinderen gericht houden, laat staan mijn partner…

Bah dus. Tis helemaal niet leuk, onvervulde verlangens, die dan nog zgn slecht zijn ook volgens het plaatje. wellicht heeft hij hetzelfde thuis, baalt hij er ook van.

Eigenlijk zou het beste zijn weer afstand (gevoelsmatig) te nemen, hem te mijden, etc. Geen spek op het varken binden oid.

Maar stiekem droom ik van een andere uiteinde…