Tja een geheim..
het begon allemaal zo n 8 jaar geleden. De moeder van een vriendin werd 40.. leuk feest. De overbuurman kwam zingen en die kende ik ook al jaren. Tijdens het versieren van de huiskamer kwam hij binnen en zag ik dat hij mij van boven naar beneden bekeek. Hij maakt een opmerking tegen iemand anders en ik had door dat dat op mij sloeg. De avond brak aan en verliep normaal. Was een geslaagd feestje… De volgende dag moesten we natuurlijk de rommel nog opruimen… Ook daar kwam hij weer binnen lopen, en we raakten in gesprek over het feestje. Gewoon leuk en gezellig. Hij zei dat hij foto s had gemaakt en dat ik hem de volgende dag maar moest bellen voor me mailadres, dan zou hij ze doorsturen.
Zo gezegd zo gedaan, ik belde hem en gaf hem mijn mailadres, nog even gekletst over koetjes en kalfjes en na ons telefoongesprek kreeg ik een smsje van hem.. Na wat over en weer gesms kwam we er achter dat we elkaar wel leuk vonden. Maar goed, hij heeft een zoon van mijn leeftijd.. dat gaat niet werken dacht ik… en smste ik hem ook. Na een aantal dagen waren we nog aan het smsen.. en bleek het heftiger dan gedacht. Zullen we zaterdagochtend ergens wat afspreken om de hele zaak te bespreken kreeg ik op donderdagavond. Toen dacht ik… ohjee, of het gaat nu gebeuren of we moeten er nu mee stoppen. We besloten dat hij me ophaalde en dat we naar het bos zouden rijden. Zo gezegd zo gedaan. Toen we daar aan kwamen vroeg hij aan mij wat me verwachtingen waren, ik vertelde hem eerlijk dat ik niets verwachtte, maar dat dit zo niet door kan gaan. Uiteindelijk hebben we gezoend, en zouden we kijkenm wat het schip zou brengen. Dat schip heeft heel wat gebracht. Hele weekenden ben ik met hem weg geweest. Een aantal mensen wisten van de situatie. Na ruim 1.5 jaar vertelde hij mij dat ie weg wilde bij zijn vrouw…. Tja, dan word het even een ander verhaal. Ik was toen bijna 18 en hij 42. Ik besloot dat ik best met hem verder wilde, ongeacht hoe de buitenwereld daar op zou reageren. Hij heeft de stap gezet en zijn vrouw toen verteld dat hij wilde scheiden. Niet verteld dat er een ander in het spel was, maar dat hij zo niet langer door kon gaan. Na een aantal weken kwam ik zijn vrouw tegen en kreeg ik de bevestiging dat ze zouden scheiden en dat hij thuis al weg was. Ik zag haar verkrampen van de pijn, maar oh wat was ik gelukkig. Tot het moment daar kwam dat hij terug kwam van zijn advocaat. De scheidingspapieren waren opgesteld, en alles was uitgezocht. Hij zou 1.5 ton schuld meenemen. Jezus hoe gaan we dat doen. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik daar niet voor ga opdraaien. Na 7 maanden trouw trekken met zijn vrouw, heb ik hem geadviseerd de scheiding niet door te zetten. Mij te vergeten en verder te gaan met zijn leven. Heel wat tranen en buikpijn heeft het me gekost. Maar ik wist zeker dat het de juiste beslissing was… voor mij in elk geval. Het heeft 4 maanden geduurd voor dat ik het een plek kon geven. Al zijn smsjes en telefoontjes niet beantwoord, en toen kwam ik hem tegen op een feestje. Ik stond te shaken… wilde weg.. maar kon het niet maken. Ik ben een gesprek met hem aan gegaan, en hij bedankte me.. voor de wijze woorden. Maar hij zou me nooit vergeten. We hebben samen nog wat gedronken en toen was het goed. Tot dat ik 4 jaar later weer een getrouwde man leerde kennen… hmm wat was hij leuk! Maar hij had een ring om.. ohnee dacht ik al.. daar gaan we niet aan beginnen. Maar ik ben er toen wel aan begonnen. Hij was onweerstaanbaar… Na 3 maanden ging hij weg bij zijn vrouw, hij besloot tijdelijk bij een vriend te gaan wonen, daar zou hij de scheiding e.d. gaan regelen en dan zouden we op zoek gaan naar iets voor ons zelf! Tijdens zijn verblijf bij die vriend zagen we elkaar veel in de kroeg, en bij mij thuis. Totdat hij op een gegeven moment belde of ik naar hem toe wilde komen.. Ja natuurlijk zei ik nog enthausiast! Ik Vroeg het adres, en zakte op dat moment door de grond. Die Vriend waar hij zat, was mijn oude minaar!!! Dat kon ik niet! Met lood in mijn schoemen ben ik daar toch naar toe gegaan…. en ja hoor hij deed de deur open! We keken elkaar aan en begonnen allebei te lachen…. Na 5 minuten gelachen te hebben, ben ik naar binnen gegaan. En daar op de bank zat mijn lieffie! Het was een rare gewaarwording. Ik heb uiteindelijk me lieffie verteld hoe het zat met mij en die vriend! Gelukkig kon ook hij er om lachen en hebben we een leuke avond gehad. De scheiding werd geregeld, en mijn lief was dan eindelijk weer vrijgezel… toen begon de ellende eigenlijk! Hoewel hij voor mij gekozen had, we samen woonden… en ik de gelukkigste vrouw ter wereld moest zijn was ik dat niet. Mijn lief had een geweldige dochter.. echt een papa s kindje. Zij was dus ook veel bij ons, en dat ging allemaal goed… Tot dat zei na 4 weken vertelde dat ze het bij ons zo leuk vond dat ze niet meer naar mama wilde… help!!! We hebben geen ruimte voor een kinderkamer.. en daar komt bij… Haar mama heeft ook het recht om haar te zien. Na een week of 2 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar de ex van me lief gegaan.. ze wist inmiddels wie ik was en hoe het zat. Als ze me niet wilde spreken dat kon ik dat begrijpen, maar ik ging voor het kind. Ze liet me binnen en we hebben eigenlijk aardig zitten kletsen. We kwamen er achter dat haar dochter mij zo leuk en gezellig vind dat ze daardoor niet naar haar moeder wilde… Het was dus mijn schuld, hoewel zei dat ontkende had ik toch een schuldgevoel. Ze was haar man kwijt en nu raakte ze langzaam aan ook haar dochter kwijt! Ik zag dat zij daar bijna kapot aan ging. Na 3 maanden over en weer gezeuld te hebben met dat kind, raakte het ook mijn hart en heb ik de moeilijkste beslissing van me leven gemaakt! Ik besloot om weg te gaan bij mijn lief.. Niet omdat ik niet van hem hield, of van zijn dochter. Maar ik zag dat zijn ex kapot ging onder het feit dat hun dochter haar niet meer wilde zien. Ik wilde dat niet op mijn geweten hebben. We zijn nu bijna 2 jaar verder… Ik heb de moeder van het kind nog steeds mail contact… en zij heeft inmiddels een nieuwe vriend. Mijn lief (ex) heeft geen nieuwe vriendin.. we hebben nog wel steeds regelmatig contact. Vooral over de kleine meid, maar het leven gaat door…. Het doet me nog steeds zeer, maar ik wil dat de meid opgroeit met een vader en een moeder… en niet met de vriendin van haar papa