Er zijn van die dingen in je leven die gewoonweg niet leuk zijn. Ik werk sinds een paar maanden voor een nieuw bedrijf, een mensontwikkelbedrijf.
Nu ben ik al enige tijd al single. Vier jaar geleden heb ik het uitgemaakt met mijn vriendin omdat het niet meer ging. Een paar kortstondige relaties gehad maar daar had ik mijn hart niet in dus die waren ook snel ten einde.
Nu is het in mijn leven een feit dat wanneer ik verliefd word het voor de volle 110% is. De ervaring wijst uit dat ik nog nooit die verliefdheid naar de dame in kwestie nog nooit beantwoord heb gekregen. Dit is waarschijnlijk omdat de verliefdheid die van een middeleeuwse ridder is die meer dan graag verscheidene draken slacht om naar haar hand te dingen met een vuur en passie van een duizend onuitputtelijke zonnen. Ik heb me laten vertellen dat dit ietwat uit de tijd is en dat de moderne vrouw van tegenwoordig dat allemaal niet wens want dat soort liefde is dan blijkbaar van een kleuter of zoiets. Vrouwen willen liever een meer klootzakkerige man? Gelukkig of niet, mijn hart weigert dat advies te accepteren en blijft die passie behouden. Het is echter ENORM vermoeiend en het maakt me uiteindelijk niet uit of ze in een relatie zit of mijn liefde niet beantwoord…ze heeft die liefde nu eenmaal van mij en verdient het dan ook.
Ik hoop eigenlijk iedere keer weer dat me dit niet meer overkomt maar mijn hart heeft blijkbaar andere idee n. Ik werk sinds januari voor deze werkgever en ontmoette haar de eerste dag. Toen had ik al zoiets van hmmm…lieve glimlach, mooie ogen. Ik had mijn sollicitatie echter niet met haar, gelukkig. Ik heb naast haar nog een andere baas, een man.
Na een kleine inwerkperiode zit ik op mijn vaste locatie waar zij ook zit. We delen hetzelfde kantoor. Ik ben werkleider over een groep mensen die weer in het arbeidsproces terecht moeten komen. Leuk werk. Ik schakel dus vaak met haar over dingen. Ze is tien jaar jonger dan ik maar dat stoort mij niet in hi rarchische zin. Nu ben ik een spiritueel mens, een boeddhist. Ik kwam door verschillende gesprekken erachter dat zij zelf heel spiritueel is en daar graag over praat. Iets wat bij mijn vorige relatie niet kon en waar het dan uiteindelijk ook op stuk liep. Het groeide uitelkaar.
Nu voelde ik al de laatste paar maanden al iets van wat verliefdheid zou kunnen zijn en ik had gelijk. Sinds een week, na een fantastisch gesprek met haar gevoerd te hebben, bemerkte ik dat mijn gedachten begonnen af te dwalen richting haar wanneer ze er niet was. Dat is vaak het begin van het einde voor mij. Nu weet ik totaal niet of er enig gevoel is mijn kant uit. Ik weet vrijwel zeker van niet want ze zit al in een relatie, woont samen en ik kan het mezelf niet veroorloven om maar iets over mijn gevoelens duidelijk te maken aan haar. Dat doet mijn baan en mijn hart waarschijnlijk de das om. Erg ingewikkeld, en vooral ben ik het erg beu om iedere keer weer met dit stomme bijltje te hakken. Misleiding steekt de kop op wanneer ze tegen mij zegt dat ze problemen heeft in haar relatie qua spirtualteit e.d. Niet doen zegt mijn verstand..en mijn hart gloeit steeds meer en meer..
Wat zijn de adviezen hiervoor? Mijn hart regeert mijn verstand op dit moment en ik heb de enorme drang om haar het hof te maken, ik kan me nog in bedwang houden maar dat komt vooral door de angst van teleurstelling.
Hulp gevraagd…