hoi allemaal,

Ik vermoed dat mijn vrouw vreemd gaat, of op het punt staat vreemd te gaan met een man, een vriend, die zij al meer dan 20 jaar kent.
Sinds zijn vader vorig jaar is overleden, en hij een paar keer uithuilde op haar schouder, is het contact verdiept tussen die twee.
Uiteindelijk sprak zij met zo n grote sympathie over hem, dat ik op een dag eens een app van haar controleerde.
Ik weet het; het is niet koosjer, maar begrijp ook goed dat ik niet jaloers ben. Ik ben enkel bezorgd.

Het kan onschuldig zijn, en mijn vrouw is best wel na ef, maar kun je zo na ef zijn, wanneer een man tegen je zegt dat hij veel aan haar heeft moeten denken. Waarop zij antwoord dat zij veel aan hem heeft moeten denken, en daarna veel kusmondjes over en weer. In latere apps zie ik de verliefdheid bij hem er vanaf spatten.
Telkens weer; hoop dat ik je nog even zie voordat ik weg moet, (dat hoop ik ook, antwoord zij dan). Of op andere dagen: kom je bij mij op de bank, jij mag altijd mijn filmmiddagje verstoren. Of zelfs dit: jammer dat ik je nog niet even kan videobellen (om 12 uur s nachts!) en laatst zelfs hoop dat ik weer even kan vasthouden, waarop zij antwoord dat zij dat ook hoopt . Waarop hij weer zegt dat het te lang geleden is, en zij beaamt dat volmondig met veel kusje over en weer. Vervolgens vraagt hij of hij nog kan videobellen, ik zit op dat moment boven, ik zie dat aan het tijdstip, maar zij zegt dat dat beter van niet is omdat ze niet alleen is .
Ik heb ook het vermoeden dat al te compromitterende appjes direct worden gewist…
Laatst legde ze snel haar telefoon weg, en ik voelde meteen dat ze met hem aan het appen was, ik zag in de gauwigheid zijn profielfoto voorbij schieten..

Ik weet het niet meer. Ik hou heel veel van haar, we zijn al 34 jaar (!) bij elkaar. En laatst kon ik het bijna niet houden, we kregen een beetje ruzie, ik liet doorschemeren dat ik vermoedde dat er veel meer dan alleen genegenheid tussen hen twee was. Zij reageerde heel gekwetst, en zei dat ik beter moest weten na 34 jaar, en dat er niets aan de hand was.. ze wilde meteen weggaan, een beetje in de rondte rijden
Ik betuigde mijn spijt, wilde haar geen rotgevoel geven

Maar het kwaad is al geschiedt. Ik ben er niet zeker van.
Alles weten maakt niet altijd gelukkig.
Moet ik dit maar negeren, en ervan uitgaan dat er (nog) niets gebeurd is tussen hen?

Zoals ik al zei; we zijn 34 jaar getrouwd, en ik hou zielsveel van haar. Ik ben altijd bezorgd, en wil haar niet gekwetst zien. Ik kan zeer primair reageren wanneer iemand haar kwaad zou willen of wensen.
Dat je na 34 jaar geen overvloedig seksleven hebt is natuurlijk logisch, en veel doen we dat dan ook niet meer. Uiteindelijk komt dat meer door mij, dan door haar. En heb nog niet zo lang geleden in een brief gezegd dat ik het okee zou vinden dat ze een lieve (huis)vriend zou nemen als minnaar. Ze deed er verlegen over, en liet zich er niet zo over uit, behalve dan dat ze het maar met 1 persoon een relatie zou kunnen hebben en dat was met hem..
Ik vind dat okee, ik ben zeer ruimdenkend, en het idee wind mij ook wel op, eerlijk gezegd.
Maar toch niet achter mijn rug, dat heb ik ook expliciet aangegeven in de brief.

Heeft ze nog tijd nodig, is ze fysiek misschien al wel zover maar nog in haar hoofd helemaal. Vanuit Gene, schuldgevoelens t.o.v. mij, wat i dat toch, dat ze dan toch heimelijk doet op dit moment.

Help
graag enkel serieuze reacties..