vier jaar geleden.. ik was 20 hij 32 jaar.. hij fotograaf aan het werk en ik als jong meisje een hostess klusje op een beurs.. we zagen elkaar op een afterparty van die beurs kort wat oogcontact.. later bij de bushalte zagen wij elkaar weer. Hij sprak mij aan en we wisselden visitekaartjes uit onder het mom dat we wellicht eens konden samenwerken. De weken daarop onstond een intensief contant via de app en telefoon.. Allebei hadden wij op dat moment 4 jaar een relatie en woonden wij samen. Toch kozen wij ervoor elkaar op te zoeken, stapeloos verliefd maakten wij plannen voor een toekomst samen. Mijn vriend las ondertussen een onschuldig mailtje van hem, onschuldig maar toch onstond er ruzie. Ik heb altijd alles ontkent maar vanaf dat moment geprobeerd er een punt achter te zetten. 1 week samen geweest, ik had er een punt achter gezet en z’n vriendin was voor werk naar het buitenland, de mooiste week van mijn leven, zoveel passie en aantrekkingskracht. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Toch was ik ook intens verdrietig om mijn ex. Hij maakte het uit met zn vriendin maar toch koos ik ervoor om terug te gaan naar mijn ex, te veel verdriet, te bang voor spijt en zo moeilijk om je eerste liefde los te laten. Hij was inmiddels wel single maar al een maand later kwam hij een vrouw uit zn verleden tegen, alles ging zo snel binnen 3 maanden woonden ze samen en na 1 jaar raakte zij zwanger van hem. Wij bleven altijd contact houden soms fases waarin we elkaar half jaar niet sproken of fases van ruzies en verwijten maar ook fases van liefde en gesprekken. Ondertussen zijn er 4 jaar voorbij gegaan sinds ik hem voor het eerst zag. Ondertussen is zn kind 14 maanden en is hij verloofd. Ik woon nog steeds met mijn vriend samen, toch spreken we elkaar weer dagelijks.. we missen elkaar en spreken uit hoeveel wij van elkaar houden. Beide hebben we nog nooit zoveel verlangen gevoeld. Vorige week kwam dit tot een climax waarin ik besloot met hem mee te gaan toen hij voor zn werk naar frankrijk moest, 1 nacht samen. In de auto praten praten praten, in het hotel de fijnste seks.. nog nooit zoiets bij mijn huidige partner gevoeld. Maar de twijfel en schuldgevoelens, waarom durf ik er dan niet voor te gaan? Nog steeds hou ik zo onwijs veel van mijn partner, hij is zn mooi persoon en lief en leuk en zorgzaam, we zijn zo goed op elkaar ingespeeld en kennen elkaar door en door. Maar de andere man geeft mij gevoelens die ik niet ken naast de aantrekkingskracht is het een echte man, ik voel kriebels, wil mijn best doen om er leuk uit te zien , word verlegen en denk dag en nacht aan hem. Dit is niet eerlijk voor niemand, het zit mijn eigen relatie ook in de weg als je continue aan iemand anders denkt. Zij weet trouwens van mij, ze zijn er voor in relatie therapie alles geweest omdat ze continue berichten mails etc van mij blijft vinden, zn vriendin is nu ook veranderd in een vrouw die alles wantrouwd en controleerd, niet geheel onterecht natuurlijk. 4 dagen na de geboorte van zn kind was hij bij mij en dit weet ze ook, niet iets om trots op te zijn, Maar waarom doen we dit? Na onze reis naar frankrijk hebben we veel gepraat, hij zegt er ook voor te willen gaan samen en is aan de ene kant boos dat ik toen niet die stap heb gemaakt omdat hij nu 3 jaar lang heeft geinvesteerd in een relatie met haar plus een baby erbij. Hij zegt ook dat het dit keer echt zo moet zijn dat ik eerst zelfstandig ben en voor mijzelf heb gekozen voordat hij weer die stap neemt en ik weer terug krabbel. Beide zullen niet tegen onze partner zeggen dat er een ander in het spel is ,dit is onnodig kwetsen. Ik twijfel ongeveer elk uur, ene moment wil ik ervoor gaan, ander moment wil ik bij mijn partnet blijven. Ergens denk ik ook dat ik bang ben voor het onbekende en daarom de stap niet durf te nemen.Vaak zoek ik daardoor dingen waarvan ik denk hij is eigenlijk helemaal niet zo leuk, ik vergelijk hem dan vaak met mijn huidige partner, dit is ook oneerlijk omdat dit mijn enige vergelijkingsmateriaal is. Ik ben nog jong en niet zo ervaren als hij. Maar ik moet er echt iets aan doen,waarom blijven we elkaar opzoeken na 4 jaar, dit kan niet zo langer. Ben heel erg in de war.. hopelijk zit hier iemand met wijze raad voor mij

dankjewel