Nochtans was dit jaar zo goed begonnen.Ik had een huisje gevonden in z-h…en grondig ingewijd dmv een wierrookse�nce, een reeks gebeden en het tekenen van een pentagram in de tuin.Maar van mijn blije hoop is sinds enige dagen nog maar weinig over…sinds die aanslag in apeldoorn ga ik gebukt onder de stress, lijkt alles wat ik poog te ondernemen z� zinloos en weet ik niet meer waar ik het zoeken moet… soms heb ik het gevoel dat ik moet lachen en huilen tegelijk…ben ik nou de enige? Grenzen mijn gevoelens nou aan waanzin en hoe en waar kan ik hulp vinden?