Hoi, dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal op internet deel, want ik ben echt ten einde raad.

Ik zit al meer dan 2,5 jaar in een relatie. Het begin van onze relatie verliep alleen wel stroef. Hij zat te flirten met andere meisjes en daarna kreeg ik ruzie met een meisje waarmee hij flirtte, vooral omdat ik jaloers was. Maar hij zag haar als een goede vriendin en niks meer. Uiteindelijk hadden ze afgesproken omdat haar relatie net uit was, en waren ze naar de KFC gegaan, terwijl hij mij had verteld dat hij met een goede vriend van hem ging gamen. Ik kwam er nog diezelfde dag achter en ik was goed van streek. Ik had hem daarmee geconfronteerd en beschuldigde hem van vreemdgaan (want waarom zou hij anders stiekem afspreken?) Zelf zei hij dat hij stiekem met haar afsprak omdat ik ruzie met haar had en ik anders boos zou worden. Toen was hij een hele tijd goed vanstreek, hij was erg boos op zichzelf en uiteindelijk begon hij te huilen en kreeg hij een paniekaanval. En zei wel 10 keer dat hij me absoluut niet kwijt wou en dat hij echt niet vreemdgegaan is. Dus ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven want ik hield zo ontzettend veel van hem. Hierna is hij helemaal gestopt met flirten (ook met andere meisjes) en zei hij tegen me dat hij het contact met haar verbrak (omdat ik anders niet met hem door wou gaan, want dit was me te ver gegaan). Toch probeerde het meisje nog af en toe contact te zoeken in de kroeg met hem en hij durfde er dan niet voor zichzelf op te komen. Dus na een paar keer geruzie was het hem eindelijk duidelijk dat hij me echt pijn deed, weer begon hij te huilen over hoe kut hij het vond dat hij me zoveel pijn deed en dat hij dat niet wou. Dit alles is nu al 1,5 jaar geleden, erg lang dus. En nu is alles weer helemaal goed tussen ons. Ik zie dat hij niet meer flirt, niet meer op zijn telefoon en niet meer in de kroeg. We wonen zelfs samen en we lijken helemaal gelukkig met elkaar te zijn. Maar toch blijf ik eraan terug denken, en lukt het me niet hem 100% te vertrouwen. Ik wil wel, en ik weet ook wel dat hij 100% van mij houd en voor mij wil gaan want dat zie ik aan zijn gedrag. Waarom blijf ik dan denken “Wat als hij alleen maar beter is geworden in het verbergen van zijn geflirt en misschien wel meer?” Waarom kan ik hem niet gewoon vertrouwen? Ik voel me hier ook zo schuldig over naar hem toe. Want ik weet waar zijn geflirt vandaan kwam. Hij heeft altijd gezegd dat hij het niet doorhad en dat het door zijn opvoeding kwam. En ergens geloof ik dat ook zeker wel als ik naar zijn ouders kijk (niet lullig bedoelt, maar ze gingen vroeger constant vreemd en ze hebben zelfs tegen mij gezegd dat ik ook moet gaan flirten met andere mannen want dat is dan blijkbaar leuk ofzo).
Dus mijn probleem in het kort: Ik wil gewoon weer mijn vriend vertrouwen zonder dat ik last krijg van paranoia “wat als” gedachten, hoe doe ik dit? Want het moet nu echt een keer stoppen, ik wil weer blindelings kunnen genieten van het leven en mijn relatie. Dat zou mijn vriend zelf denk ik ook wel kunnen waarderen.

Sorry voor het lange verhaal, ik wist het even niet korter te maken..