Al meer dan 15 jaar notoir drank- en druggebruiker. Heb mijn jeugd gemist door vele jaren wannabe like a rock”roll star. Onlangs voor de eerste keer papa geworden. Of dat me nuchter heeft gemaakt?

Mijn ex en ik zijn uit��n gegaan toen ons beebieke 4 maanden was. We geraakten het nergens over eens en we doen dat nog steeds niet. Ik werd zot, soms pisnijdig en hondsbrutaal (1x maal) van haar extreme controledrang. Ik weet niet of ik 100% van de tijd contunue ten volle besef maar toen ik haar aan het kraambed in mijn armen hield voelde ik een sterk, een romantisch en (zelf)verzekerd nieuw soort gevoel. Ik voelde me voor het eerst ergens verantwoordelijk voor. Als het niet lukt voor mezelf dan lukt het dankzij mijn mijn kind, dacht en denk ik nog steeds.

Ik ben toen ze 3 maanden eens los over de grens gegaan. Ik moest werken zondagvoormiddag. Ik moest niets anders doen dan werken. Heb maanden 7/7gewerkt, met 2-3 rustdagen per maand. Een kort tijdje nadat onze beebie haar intrede in dit huis had gemaakt en er meteen sprake was van een wansmakelijk gevoel naar mijn vriendin toe, ocharme het menske. Maar alles hoe ze de dingen deed die ze deed, maakten mij echt ..ik heb er geen woord voor. Ze profileerde zich, als kersverse mama zijnde, zij besliste en doet dat nog steeds alles. Ik was heel blij met al die extra uren want dan hoefde ik thuis vanbinnen niet dood te gaan. Onder de ogen van zo’n klein meisje dan nog wel. So what, ze begrijpt niet wat er gebeurt?

Met stilletjes vanbinnen doodgaan begon ik op het werk. Daar werkte al een vrouwelijke kennis. Rite, Katreentje, en zij dealt drugs. Na een paar weken nog maar begon ik meer en meer te gebruiken.

Door al mijn druggebruik zou ik de tijd nog uit het oog verliezen. Ik bedoel maar dat er niemand ziet hoe erg ik eraan toe ben. Ik heb geen sociaal contact, heb werk bijna 3 maanden geleden opgezet. Op een banale aanspreking, over twee keer niets, volgde op een uitbarsting van kolere op de vloer. Ik heb die mens niet uitgescholden, cross my heart and hope to die, ik riep alleen : Awel ga maar naar den bureau. Ga het maar aan het baasje zeggen. Ik laat mij hier niet meer doen.

Een klein uur later voelde ik me al licht aangeschoten door niet eens kouwe pils. Ik zie in dat ik door vele van mijn acties en reacties telkens in een verval, in zelfdestructie en verslaving geraak. Ik ben de laatste tijd gewoon elke dag drugs gaan gebruiken omdat ik er in feite al verslaafd aan was toen ik op het werk begon. Katrijntje is een fictief figuur, das al wat ik kwijt kan over haar figuur.

Ik heb hier eens ergens een reactie van iemand gelezen die zei dat je je kinderen hoort te verdienen. Ik weet niet wat ik daarvan denk maar kinderen verdienen hun beide ouders. Een kind weghouden van de ene ouder, enkel en alleen omdat je gewoon niet wil dat je kind bij iemand anders is dan bij jezelf, is ook een vorm van kindermishandeling.

Eergisteren heb ik voor het eerst gehuild om alles. Dat ik geen papa kan zijn zoals ik vanbinnen wil. Mijn ex en haar familie beseffen dat ik door mijn labiele aard geen veiligheid etc kan bieden. Maar ze kennen me enkel van de kant die veel minder ontwikkeld is dan de andere kant die w�l raad weet met een jonge beebie. Ik ben 12jaar geleden afgestudeerd als kinderverzorger, jaren mijn job speciaal gevonden, heb mijn vader op 14jarige wijsheid soit disant moeten vervangen maar daardoor heb ik ook mijn jongste zus haar opgroeien wel op de eerste rij meegemaakt. Ik ben 30+ maar ik heb me altijd kind blijven voelen. Vanbinnen ben ik weggeteerd door rook etc maar in mijn ziel ben ik zo vers als beebiebilletjes.

Enkele trouwe vriendinnen ten spijt die me sporadisch inpeperen dat ik nuchter moet worden eerst om mijn verhaal tegen een advocaat te doen.
Weten zij veel dat ik me in meer dan ��n lijnrechte vaart naar een psycho heb gesnoven. U hoeft niet te reageren als u denkt dat het hierna wel weer beter zal zijn.

Al de tijd die ik nu verlies aan di�ten zijn een schande voor mijn nageslacht. Ik voel me zo tekortdoen, in het begin onterecht vond ik en nu het tegenovergestelde.

Het lijkt wel ongeneeslijk : er gebeurt iets, ik doe wat, meestal doe ik eender wat, en pats, het gaat fout. Zo fout, ik heb het koud.