Na 18 jaar besloot ik een punt achter mijn ongelukkige huwelijk te zetten. Het had me veel moed gekost om die beslissing te durven nemen. Maar anderzijds was ik fier op mezelf dat ik eindelijk deze stap had durven zetten. Het bezorgde we wel extra stress maar ik woonde ondertussen al alleen en genoot van mijn rustige avondjes thuis. Daarna gebeurde nl. het volgende. Ik ontmoette hem voor het eerst op het bureau van mijn werk. Ik kwam de hoek omlopen en zag hem zitten op een stoel. Onze blikken kruisten elkaar en we waren beiden precies geschrokken. Ik was meteen van mijn melk waarna ik me kort aan hem voorstelde. We werden collega’s en in de maanden die volgden voelde ik me steeds meer tot hem aangetrokken.
Hij had/heeft een relatie met een meisje van buitenlands origine die een heel stuk jonger is als hem. Hij liet meermaals merken dat deze relatie de nodige spanningen teweeg bracht en niet goed verliep. Als er personeelsfeestjes waren zaten we meestal samen, zoals twee magneten die mekaar aantrekken. Op het werk flirtte hij met me en op zijn uitnodiging zijn we een avond samen wat gaan drinken. Het was een leuke avond die laat eindigde en dan nog omdat de barkeeper ons vriendelijk verzocht de zaak te verlaten owv sluiting. Toch heb ik toen de nodige afstand tussen ons bewaard. Vraag me niet waarom. En hier heb ik nog steeds spijt van dat ik toen mijn kans niet heb gewaagd. Nadien zijn we nog eens wat gaan drinken, overdag een terrasje doen. Maar nu komt het, telkens als ik hem berichtte om samen nog eens iets te doen, scheepte hij me af. Zei dan dat hij vanalles gepland had met zijn vriendin. Ik voelde me telkens mega gekwetst.De laatste keer dat we wat zijn gaan drinken heb ik hem de vraag gesteld of hij wat voor me voelde waarna hij wat twijfelend zei ‘eigenlijk niet’. Al dat flirten, uitnodigingen om wat te gaan drinken, was omdat hij bezorgd om me was daar ik een moeilijke periode doorging owv mijn scheiding. Voila weer een koude douche. Ik vond zijn antwoord niet oprecht overkomen. Laatst liet hij me verstaan dat de relatie met zijn vriendin altijd maar beter en beter verliep. Laatst is hij een ganse maand met haar naar haar familie in het buitenland vertrokken. Op het bureau zei ik hem lachend dat ik hem wel ging missen waarop hij me vastpakte en een dikke knuffel gaf. Bij terugkomst praatte hij veel over zijn vriendin dit en zijn vriendin dat. Mijn collega’s zeggen dat hij praktisch niet over haar praat. Hij doet dit dus blijkbaar enkel als ik er ben. Ik vraag me af waarom. Het is precies of hij me wil raken (en kraken) want ik heb hier veel hartzeer van. Ondertussen woon ik samen met een andere partner maar ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten. Hij kwetst me moedwillig en ik vraag me af waarom.