Na een duurzame relatie met mijn buurman vanaf 2012 , 2016 heb ik vandaag de knoop doorgehakt. De buurman was net als de buurvrouw knetter gek op seks, allergisch voor angsthazen en kreeg het benauwd als een relatie te lang duurde of men in diens comfortzone kwam op emotioneel gebied. Ook kwam de buurvrouw er achter dat die zich gecastreerd had ,bereid leek dat ongedaan te maken, maar het op de lange baan uitschoof. Ook hield hij ten opzichte van de buurvrouw van kortdurende-, biseksuele relaties die volledig goed aanvoelen.

Daarentegen is nieuwsgierig naar wat lekkerder is een normale behoefte. Ook raakten ze beiden opgewonden van om wekelijks een potje te worstelen. De buurvrouw is een doorzetter en volhouder tot een bepaalde grens maar, besloot toch de hak bij de bijl neer te leggen. Van trouwen zou het niet komen teveel ruis wellicht verandert het in de toekomst maar acceptatie van elkaar is een mooie verbetering. Opgeven maakt je nog geen verliezer toch? Zelfs een rijke overwinnaar :-), want je heb een dosis wijsheid erbij.

Rondlopen met het gevoel dat je een overwinnaar bent geeft toch een trots gevoel. Waar velen uitval, hartfalen, haar uitval, overladen worden met porno bleef de buurvrouw in stand. Misschien komt het idee van de uitdaging of verleiding niet uit de weg gaan.

Ps. Indien men op een opgewonden vervolg wacht de creatieve bron is “uitgedoofd” en ben inmiddels op advies ook gecastreerd blijkbaar omdat ik tegeil was en niet al teveel risico moest nemen.