Ons gezin bestaat uit mijn vrouw (30), onze zoon (7) en ikzelf (man, 34). Mijn vrouw en ik zijn al ruim 12 jaar samen en inmiddels 3 jaar gelukkig getrouwd. Met enige regelmaat maakt mijn vrouw racistische opmerkingen, soms grappig bedoeld maar soms twijfel ik daaraan. De laatste tijd heeft ze tijdens het ochtendritueel (opstaan, kind naar school krijgen) regelmatig woede uitbarstingen. Dan gaat iets niets zoals ze wil of zit iets tegen en dan valt ze tegen ons uit. Op zich niets mis mee tot op zekere hoogte, iedereen is wel eens chagrijnig (zeker ’s ochtends).

Vandaag echter zaten de schoenveters van mijn zoontje zo strak nog vast dat ze totaal uit de bocht vloog toen ze ze niet los kreeg om ze vervolgens opnieuw aan te kunnen trekken. De schoenen vlogen door de kamer waardoor er zelfs een lamp van tafel op de grond viel. Ze beschuldigde mij ervan de schoenen gisteren niet goed gestrikt te hebben maar ik gaf aan dat ze er op school vaak extra strakke knopen in leggen om te voorkomen dat ze de hele dag veters van kinderen aan het strikken zijn. Nou, toen kreeg de donkere juf van mijn zoontje het te verduren. Een grove racistische opmerking vloog schreeuwend de kamer door waar mijn zoontje dus naast zat.

Dit ging mij echt te ver waarna ik mijn vrouw heb gevraagd te gaan afkoelen in de slaapkamer zodat ik de schoenen van haar over kon nemen. Ze weigerde te vertrekken. Ik heb mijn zoontje toen naar zijn slaapkamer gebracht en heb haar uiteindelijk van de bank af moeten trekken en naar de slaapkamer moeten duwen om verdere escalatie te voorkomen. Ik heb haar niet geslagen of iets dergelijks maar het koste wel enige moeite om haar te verkassen.

Mijn zoontje was behoorlijk geschrokken van het hele voorval, zowel van de woedeuitbarsting van mijn vrouw als van mijn eigen optreden tegen haar. Ik kreeg hem daarna gelukkig wel direct rustig en legde uit dat mama het zo niet bedoelde en gewoon chagrijnig was en dat ze beter even alleen kon zijn. Nadat ik zijn schoenen uit de knoop had gehaald en opnieuw heb aangedaan heb ik hem zelf naar school gebracht. Onderweg naar school waren zijn gedachten gelukkig alweer bij school.

Nu weet ik dat ik mezelf beter in de hand had moeten houden en zelf met mijn zoontje naar zijn slaapkamer had kunnen gaan maar die keuze heb ik in the heat of the moment helaas niet gemaakt. Nu vraag ik me alleen wel af hoe nu verder? Ik wil niet dat mijn zoontje van jongs af aan racistische opvattingen voor zijn kiezen krijgt en dingen over zijn juf hoort waar hij helemaal niet bij stil zou moeten staan. Voor hetzelfde geld gaat hij dat soort opmerkingen en opvattingen overnemen. Begrijp me niet verkeerd want los hiervan is ze echt een geweldige vrouw en moeder voor mijn zoontje maar dit kan toch zo niet langer? Iemand suggesties?