Al bijna 10 jaar ben ik verwikkeld met een man in mijn leven. Het begon toen ik al 15 jaar was. 3 jaar hebben we een relatie gehad waarna we een poosje uit elkaar gingen omdat hij wilde trouwen met een islamitisch meisje. Ik ben zelf ook moslim, maar niet moslim genoeg denk ik. Na 9 maanden was hij al verloofd met een ander. Toen we elkaar in de stad toevallig tegen kwamen besloot hij opeens dat hij toch enorm veel van mij hield en blaasde alles af met de ander. Tot mijn grote vreugde had ik mijn grote liefde terug! Niet wetende dat mijn grootste nachtmerrie begon….de eerste paar maanden waren geweldig. Daarna begon hij te vragen naar wat ik had gedaan in die 9 maanden en ik wilde het er gewoon niet meer over hebben. Zo werd hij helemaal bezeten door mijn verleden en ging mijn telefoons doorkijken en emails hacken. Hij belde iedereen…het was echt schandalig. ondetussen hield ik dit verborgen van iedereen ook al waren soms de blauwe plekken niet te verbergen had ik altijd een smoes hoe ik tegen de deur ben gelopen. Hij begon me echt heel erg uit te schelden voor hoer en slet. Toch zijn we getrouwd en hij zei dat dat nu allemal achter ons lag. weer waren de eerste paar maanden geweldig, hij was zo lief voor me!! echt een sproojes huwelijk…maardat duurde niet lang. Hij begon aan alles te twijfelen, ik keek te lang naar andere mensen. Ik mocht niet met de memtro reizen. Echt allemaal hele gekke gedachtes. En al mijn vriendinnen waren niet meer welkom. Het was een wonder als ik met mijn moeder naar de supermarkt kon gaan. Al snel was ik zwanger, ik was toen 18 jaar en hij 24. Ik wilde het kindje weg laten halen omdat ik de relatie zo niet stabiel vond. Maar hij, hij was de gene die zei nee juist zo een kleine zou een verbintenis geven en zijn we niet meer bezig met het verleden. Helaas ook deze belofte was verbroken. Ik wil echt niet hem de schuld geven van alles, hij wilde een huwelijk zonder leugens maar ik wilde niet praten over mijn ‘fouten’. Ik snap dat ik hier zelf ook een aandeel in heb gehad. Maar goed toen ons kind een jaar was ben ik weggegaan. Ik was het zat, ik kon niks goed doen…ik liep elke dag op eieren en solliciteerde naar klappen zoals hij dat noemde.
in 2006 getrouwd, in 2009 gescheiden en in 2011 wilden we weer terug bij elkaar. na 3 jaar uit elkaar te zijn geweest en meerdere pogingen gedaan om bij elkaar te komen zei hij me opeens dat zijn huidige vriendin zwanger van hem is en het kindje gaat houden. ook al wilde hij dat niet, besloot zij dat ze zelf voor het kindje zou zorgen. Dit is echt heel bijzonder in ons cultuur aangezien ze er dan ook echt ALLEEN voor zou staan. Toen ik dat hoorde werd ik helemaal gek en wilde ik hem terug, we hadden ook in die drie jaar vaker aan elkaar laten zien dat we ook leuke tijden hadden. Ik wilde hem terug tot mijn eigen verbazing, hij mij ook zei hij.
Toen begon het weer allemaal opnieuw. ik liet hem in mijn leven ondanks dat zijn ex destijds zwanger was, maar hij begon weer te vragen wat heb je in d tussen tijd gedaan en 3 jaar is een lange tijd!!!!!! ik vertelde wel wat omdat ik natuurlijk geen zin meer had in hetzelfde dillemma. maar sommige dingen zijn prive of kan je gewoon niet uitleggen waarom je het destijds hebt gedaan. ook was ik natuurlijk onwijs bang dat hij me weer voor alles zou uitmaken, want hij neemt echt geen blad voor zn mond.Hij ging weer in mijn laptob en mijn spullen. de ene ruzie na de ander, het enige wat hij maar niet wilt zien is dat je je anders gedraagd als je vrijgezel bent dan als je een relatie hebt!! of ben ik nou gek??? het is heus niet dat ik one night stands heb gehad! ik heb zelfs nog nooit seks gehad met een ander dan hem!!!!!!!!!
maar toch ben ik de grootste hoer op aarde…ondertussen is ons kind nu 5 jaar en wilde ik hem zo graag een gezin bieden. maar het enige wat zijn vader daarop heeft te zeggen is ja in die drie jaar dacht je ook niet aan je kind en wilde je alleen maar sletten met je vriendinnen. Dit is niet waar maar kom op ik was 21 en kwam uit een gestoorde relatie waar liefde nergens te vinden was. is het dan zo raar dat ik ervan genoot als iemand me aandacht gaf? anyone…..ik voel me bijna wat hij zegt. terwijl een stemmetje in mij zegt je bent meer waard dan dit, gaat mijn gedachte alleen maar terug naar hem.
ook dit jaar heeft hij t meerdere keren uitgemaakt doordat hij me niet vertrouwd ( ik zou echt niet weten waarom! omdat hij de enige is die ik wil!!) en elke keer echt met hele groffe woorden breekt hij mijn hart gooit ie me leven overhoop en komt ie 2 maanden later weer in mijn leven om me uit eten te nemen en leuke dingen te doen. dit duurt allemaal niet lang tot hij weer iets heeft gevonden of iets heeft gehoord. Ik ben het zat, ik ben mezelf zat! iedereen om me heen verklaart me voor gek, zelfs mijn ouders hebben afstand van me genomen….omdat ze dit niet meer trekken!!
En dit is het geheim….als ik mijn ogen sluit zie ik de toekomst met hem….
hoe idioot klinkt dit? ik wil zo graaag zo graag een gezinnetje met hem, de vrouw zijn waar hij trots op is en die hij wilt liefhebben. Ik hoop echt dat iemand ook zoiets heeft meegemaakt ook al betwijfel ik het. ik voel me er zo alleen onder, probeer alles te verbergen voor andere. niemand mag weten dat de vader van me kind me zo behandeld.