Ik walg van de Homo Economikus. Ik walg van mijn voormalig leidinggevende, die het nodig vind, om mijn opvolger, tijdens mijn afscheidsfeest, te benoemen en met haar proteg alvast uitgebreid zit te praten over hun volgende afspraak. Ik walg ervan dat mensen steeds meer tot economisch object verworden. Ik walg van instellingen waar het alleen nog maar gaat over efficiency, effectiviteit, rendement en pr. Ik walg ervan dat mijn buurvouw een flat verder keihard zit te roddelen, zodat ik het hier kan horen, en het lef heeft net zo lang aan mijn deurbel leurt, totdat ik open doe en haar zeg dat ik niet goed ben in mijn bovenkamer. Ik walg van de dubbele moraal van de Homo Economikus, die aan de ene kant altijd wel zijn woordje klaar heeft over anderen en hoe het zou moeten, en als het hen zelf betreft er ineens een hele andere mening op na houden. Ik walg van mensen die hun zorginstelling een theater noemen, wat suggereert de het een groot toneelspel is wat opgevoerd wordt en zijnde in de niet-echt modus. Dan heb je nog veel te leren over wat echt is en niet; en dat psychisch lijden veel ernstiger dan lichamelijk (is uit studies bewezen). Hoe verhelp ik mijn walging? Aub wel SMART formuleren.