Ik ben vast niet goed wijs om dit te schrijven en weet dat het ook anderen overkomt,verliefd worden op iemand die je al heel lang kent.Wil dit echt even kwijt,want het is me echt overkomen.,na meer dan 4 jaar hulp te hebben gekregen van hem,voel ik me meer verliefd dan ooit.We hebben afgebouwd in het contact.Er zou nog een laatse afspraak gemaakt worden en 1 terugkomgesprek.Nou,dit is wel even wat anders.Ik kan het niet laten hem te mailen en vertel hem veel.Hij wil me blijven volgen,weten wat er in mijn leven gebeurt.Pas wat met elkaar gedronken en veel gepraat.Maar ik kom er maar niet achter of hij ook iets voor mij voelt.Als ik een gesprek met hem aan het afronden ben om dat ik hem niet van zijn werk af wil houden,grijpt hij alles aan om contact te blijven houden,het gesprek op gang te laten houden.Blijft net zolang zwaaien en toeteren tot hij me niet meer ziet.
Hij maakt ook steeds meer complimenten dat ik er beter uit ben gaan zien,hij bewondert mij heb ik gemerkt,om mijn doen en laten.Hij vraagt me vaak waar ik toch elke keer de kracht vandaan haal en zegt dat hij een petje voor me af doet.Kan niet meer zeggen dan,dank je wel dat je het opmerkt.
Maar ik durf mijn gevoel over/voor hem niet uit te spreken,ook al deel ik veel met hem.Hij is de eerste man,waarmee ik me op mijn gemak voel en over alles kan praten.Hij begrijpt me als geen ander.Soms denk ik wel eens,durfde ik maar.Maar dit durf ik niet.
Er wordt wel gezegd dat je het ook kan mailen,wat je niet durft uit te spreken.Ik zou niet weten,wat ik dan moet schrijven.Er wordt geroddeld dat hij homo is,kan me niet schelen of dat waar is.Ik hou van hem om de persoon die hij mij laat zien.Kan iemand mij hier serieus mee helpen,want ik loop hier dagelijks mee rond. Roos