mijn vriend en ik wonen sinds kort samen. We hebben in totaal al 6 jaar een relatie maar toen we wat jonger waren is het nogal vaak uit gegaan. Hij ging toen altijd vreemd. in 2010 zijn we echt serieus begonnen met onze relatie. al is hij toen nog een keer vreemd geweest. De reden dat hij altijd vreemd ging is omdat hij drugs gebruikte. hier is hij inmiddels mee gestopt. Maar door dit alles ben ik heel erg achterdochtig geworden. ik controleer hem op alles en moet altijd alles weten. Nu wordt het de laatste tijd al wat minder…ik check zijn telefoon nu niet altijd meer. maar ik kan er niet tegen als hij met andere meisjes praat en al helemaal niet met een meisje waar hij mee vreemd is gegaan…zo ook afgelopen weekend. Daarnaast hangt hij ook op andere meisjes rond..knuffelen zeg maar…Nou daar kan ik al helemaal niet tegen! als hij dit doet heeft hij altijd drank gehad…en als ik er dan tegen hem over begin als we thuis zijn…ontkent hij alles..ik word hier zo moe van. Maar als we ruzie hebben gaat het finaal mis…ik kan me nu wel inhouden ( vroeger niet ) dan sloeg ik hem enz. Maar nu is het anders om…hij heeft afgelopen zaterdag allemaal dingen vernielt in huis en daarnaast mij op de grond gegooid en geschopt op mijn hoofd. dit is vaker gebeurt. na de tijd hebben we altijd spijt en hij ook. maar nu heb ik er gewoon geen zin meer in…het is altijd het zelfde! ik blijf toch jaloers en hij zal toch niet veranderen ik wil gewoon niet meer. maar uitmaken durf ik niet…waarom niet? omdat je dan al die vragen krijgt en iedereen en alles moet uitleggen..en we zitten met het huis dan…en…naast hem heb ik dan niks meer…ik weet niet wat ik moet doen als ik weer alleen ben…dit klinkt misschien allemaal belachelijk en dat zal het ook wel zijn..maar ik moest mijn verhaal gewoon even kwijt. ik kan dit niet vertellen aan mijn vriendinnen die snappen dit niet…en ik wordt er gek van elke keer weer een smoesje te verzinnen als ik weer onder de blauwe plekken zit.