Ik ben een single vrouw van 39 die er al een paar langdurige relaties heeft opzitten, zie er goed uit, en voel me zeer goed in mijn vel. Nu ben ik reeds een jaar heel erg verliefd op een man waar ik regelmatig mee samenwerk. Hij is gehuwd en heeft twee tienerzonen. Hij is een zeer leuke lieve en attente man die ooit een affaire heeft gehad die aan het licht is gekomen waardoor de relatie thuis niet over rozen gaat. Ik ben een zeer nuchtere vrouw en ben tegen beter weten in toch compleet over mijn oren ” in love”. Dit heb ik hem onlangs na veel nadenken gezegd. Het antwoord dat daarop kwam was ” ik vindt jou heel erg leuk maar daar komt toch alleen maar ellende van” . Ok , eerlijk antwoord . Het probleem is , hij zoekt me steeds op, regelmatig belt hij me ondanks dat hij een zeer druk leven heeft ! We hebben het dan steeds over onze gezamelijke werkzaamheden. Ik zie hem ook regelmatig in de week ends . maw , ik zie of hoor hem zeer vaak, nooit komt de telefoon van mij, als we elkaar tegenkomen ben ik aardig maar zakelijk. Toch zoekt hij meer en meer mijn aandacht en contact. We hebben elkaar nog nooit gezoend of zo, maar praten kunnen we uren en uren. Helaas niet over prive zaken, die houden we beide voor ons zelf, hij staat me ook steeds aan te kijken in de verte en is nieuwschierig naar me.
Wat moet ik hier toch mee, ik houd erg veel van die man, maar mijn gezond verstand zegt me dat ik niet die eerste stap mag zetten om hem naar me toe te trekken.
Of toch maar wel ???????
Zijn daden staan regelrecht tegenover zijn uitspraak van toen .
????????????????