Je lach en je hemelblauwe ogen die stralen als je me ziet.
De pijn in je ogen als je naar haar kijkt.
Waarom hebben we het zover laten komen?!
Waarom zijn we er niet voor gegaan!
We zijn nu beide bij een ander, toch voelen we het nog steeds.
Als we bij elkaar zijn is het alsof er niemand om ons heen is.

Maar sturen we berichtjes doe je zo afstandelijk.
Wijs je me zo hard af.
Ik snap het wel we zijn verder gegaan.
Maar onze gevoelens voor elkaar niet die zijn er nog.
Straks wil je er weer over praten.
Hopelijk vind ik dan de kracht om afstandelijk te doen.
Jou weg te duwen ook al wijgert mijn lichaam dan!

Ik heb hier geen zin meer in!
Iedere keer weer een steek in mijn hart als je zo afwijzend doet en me voor gek uit maakt!
Ik kan er niet meer tegen, iedere keer die pijn!
Ja het gaat pijn doen als ik je los moet laten.
Dat vervaagt wel weer….