Toen ik 20 was had ik een half jaar verkering met een heel mooi blond meisje van dezelfde leeftijd als ik (ik zal ze Marlene noemen). Door verkeerde interpretatie van roddels heb ik het gewoon laten doodbloeden en niet meer gereageerd op haar telefoontjes en briefjes (toen was er nog geen internet).
Ik ben getrouwd, zeven jaar later, en zelfs op mijn trouwdag dacht ik nog aan haar. Mijn vrouw en ik zijn voor mijn werk naar het buitenland verhuisd, ook toen dacht ik regelmatig aan haar.
We kwamen terug naar Nederland in 2001, in 2002 ben ik gescheiden nadat ik een andere vrouw leerde kennen. Ook met haar ben ik getrouwd tot op de dag van vandaag. Het is een schat van een vrouw, bijna 20 jaar jonger dan ik en ik voed met haar haar kind op uit een vroegere relatie.
Alles goed, totdat ik voor mijn werk in de buurt kwam bij het ouderlijk huis van mijn vriendin Marlene (niet haar echte naam natuurlijk). Ik dacht, ik bel even aan om te kijken of haar vader (haar moeder was al dood toen ik haar kende) daar nog woont. En ja hoor hij woonde er nog en wist nog wie ik was. Ik naar binnen en een dik uur lang gesproken over vroeger en nu en hoe het ging met Marlene en haar zus. Hij vertelde me dat haar oudere zus vrijgezel was maar dat Marlene een lange relatie had.
Gelukkig bestaat er nu wel internet en had ik haar via google snel gevonden. Ze vond het leuk weer wat van mij te horen. Af en toe stuurde we elkaar een mailtje, niks bijzonders. Tot dat mijn vrouw voor familiebezoek naar haar thuisland moest. Het was juni vorige jaar, lekker weer en ik stuurde Marlene een mailtje of ze eens zin had een glas wijn te drinken ergens. Vond ze leuk en ik ook. De andere dag, een zaterdag smste ze of ik nog een glas wilde, en weer ging ik met haar wat drinken. Om kort te gaan, haar relatie was net op de klippen gelopen en kon dus gaan en staan waar ze wilde. We zijn gaan eten samen en de dinsdag er na ging op reis voor een maand.
We smsten ons scheel tijdens mijn vakantie en we konden niet wachten elkaar weer te spreken en te ontmoeten. Nu, bijna een jaar later zien we elkaar twee a drie keer per week, hebben heerlijke seks, gaan eten samen en doen van alles. Alleen …ik ben getrouwd, mijn vrouw weet van niks, ik voel me schuldig, rot en een verrader en opportunist. Entre dos aguas zeggen ze in het Spaans. Ik weet niet wat te doen en ik heb tegen Marlene gezegd dat we maar moeten doormodderen en kijken waar het schip strandt. Maar ja, zij verdoet haar tijd en dat vind ik ook erg.
Dat moest er even uit.
0 reacties