Ik ben een vrouw mid-30 woon samen met een lieve rustige man. Ons leven is rustig en ok. Geen echte zorgen, maar ook geen echte spanning. Heel diep in mijn hart voel ik me gewoon niet helemaal gelukkig met hem. Ik geef om hem, doe alles voor hem. Ik ben iemand die zich niet overal op haar gemak voelt, dus een grote angst om weg te gaan. Ik vraag me ook af of het nou aan mij ligt ? Ook vaak met afwijzing te maken gehad. Ik heb niet veel familie, wel wat vrienden.Van de buitenkant zien mensen dit niet, ik doe altijd wel stoer en lach dingen weg, aangezien ik niet jonger word weet ik niet of ik nou wel of geen kinderen moet nemen. Ik wil het zo graag ben radeloos. Ik wil een kindje om van te houden.