Klote en leeg voel ik me.Weet geen raad met mezelf.Pieker heel veel. Ik ben denk ik in een soort van proces van loslaten van mijn ex-man, terwijl ik verliefd aan het worden ben op iemand die zo anders is.Durf er niet zo goed voor uit te komen denk ik,omdat ik kinderen heb. En wat moeten die dan wel niet denken?Die hopen nog altijd dat papa en mama weer samenkomen.