We zijn nu 11 getrouwd. Erg veel gebeurd in ons huwelijk.
Zoveel dat ik er misselijk van wordt als ik er aan denk. Probleem is dat mijn partner op een gegeven moment ziek werd (ernstige depressie), uiteindelijk bleek dat hij ADHD heeft. Mensen die ervaring hebben met ADHD diagnose op volwassen leeftijd hoef ik niet te vertellen hoe heftig de periode vooraf en daarna is.
Om een lang verhaal kort te maken, dit hele traject heeft me geestelijk en lichamelijk gesloopt. mijn man is er wat dat betreft goed uitgekomen. Heb meerdere keren op het punt gestaan weg te gaan. Probleem was dat er dan geweld dreiging kwam. hij heeft me weleens fysiek aangevallen. eenmaal zodanig dat ik blij mag zijn dat ik er nog ben. altijd beweerd dat het vlaag van verstandsverbijstering was. echter paar maanden geleden meldde hij me dat hij me simpelweg het zwijgen op wilde leggen.Nah ja wordt toch lang verhaal. ik wil bij hem weg, weet niet hoe. Heb geen familie die helpt. Heb al zo vaak en zoveel overal aan de bel getrokken. Angst door hem gecre erd en door mijn eigen gestoorde moeder heeft me bij hem gehouden. Ook angst voor bemoeienis jeugdzorg heeft hulp zoeken tegen gehouden. zelf ben ik tijd in therapie geweest omdat ik ook door begon te krijgen dat er bij mij iets niet in orde was, dit vanuit mijn jeugd. mijn moeder was joods kind in de oorlog. Daar komen veel angsten vandaan. veel van die dingen ben ik gelukkig kwijt of zijn stukker minder. Echter ik durf nog steeds niet te scheiden, bang dat al die angsten terug komen en daarbij ben ik inmiddels fysiek en emotioneel kapot. Baan kwijt. dus ik weet het niet meer.