Hoi allemaal,

Ik sta op het punt mezelf te verliezen. Ik heb vaak heftige ruzie met mijn vriend. Ik ontmoette hem 10 maanden geleden.

We wonen nu samen. Wat ik ook eigenlijk niet wilde. Maar hij had geen woning meer. Hij is zijn huis uitgezet omdat er door een ruzie politie te pas kwam. Ik kende mijn vriend net 2 maanden en ben toen met een ander naar bed gegaan (stom stom stom, ik weet het!!) Hij heeft mij toen op mijn neus gestompt.

En hij al eerder problemen had met huisgenoten en zijn huurbaas (hij woonde in een studentenhuis) Ik waarschuwde hem al maanden voordat hij uitgezet werd dat hij een woning moest zoeken, maar hij heeft maar 1 huisbezoeking gedaan. Volgens hem kwamen alle problemen door zijn huisgenoten en huisbaas.

We wonen nu dus samen. omdat hij geen woning kon vinden. Iets wat ik eigenlijk niet wilde en ook tegen hem gezegd heb. Ik was er niet klaar voor, we hadden net iets en ik waardeer alleen zijn heel erg. Ik woon net in dit huisje en wilde er lekker van genieten.

Nu zit hij hier dus ook. Hij werkt weinig. gemiddeld twee dagen per week. ook doet hij een studie er naast maar hij heeft maar 1 keer in de twee maanden iets te doen zoals een klein project. Hij blowt heel veel en doet weinig mee in het huishouden. Als ik hem hier op aanspreek vind hij mijn mening onzin. omdat ik meer verdien draag ik de meeste kosten in het huishouden. Ik vind dat gewoon gierig. ik snap dat hij weinig geld heeft maar als hij meer wilt, kan hij toch meer gaan werken. Waarom zou ik de kostwinner zijn? en waarom zou ik het meeste huishouden doen als hij maar 2 dagen per week werkt en ik gemiddeld 50 uur per week?

Nu vind hij dat ik projecteer. Omdat mijn vorige relatie ook zo was. waardoor ik het uitgemaakt heb. mijn ex wilde eigenlijk nooit werken en liet ook veel op mij aankomen. Dit in combinatie met veel werk heeft me overspannen gemaakt 1.5 jaar geleden. Ik heb die relatie van 7 jaar vervolgens beindigd.

mijn huidige vriend denkt dat mijn angsten en gedachtes onterecht zijn en uit mijn vorige relatie voortkomen. Ik wordt heel, heel erg emotioneel als ik hem hierop aanspreek en hij alles ontkent. Ik ga schreeuwen en huilen en verlies de controle over mijn emoties compleet. Ik schrik hiervan en hij ook. Maar ik ben toch niet gek? Ik zie toch wat hij doet en hoe hij is?

Ik wil niet weer in het zelfde schuitje zitten als mijn vorige relatie. die heb ik niet voor niets beindigd.

Ik begin hierdoor aan mijn eigen gedachtes te twijfelen? Projecteer ik inderdaad dingen uit het verleden? Ben ik zo wantrouwend dat ik van het slechtste uitga?

Ik heb soms het gevoel dat hij gewoon totaal niet inziet hoe hij zich gedraagt. Hij vind dat we niet zo moeten ruzieen over geld en het huishouden. en daar ben ik het mee eens. Maar ik heb het gevoel dat hij een loopje met me neemt. Dat ik paranoide geworden ben door mijn vorige relatie. ik weet niet meer welke gedachtes ik van mezelf moet vertrouwen.

Ik zit hier nu middenin en voel me zeer depressief. Na mijn vorige relatie wilde ik dat nooit meer doorstaan, de schulden en de wiet en alle lasten alleen dragen. Nu zit ik er alleen weer in en ik zie geen uitweg.

Ik kan hem toch niet zomaar op straat zetten. Ik voel me verantwoordelijk voor zijn uithuis zetting. Dat de ruzie door mij ontstaan is omdat ik met een ander geweest ben. Dit desondanks dat hij al eerder veel problemen had met huisgenoten en huisbaas.

Ik wordt gek. ben erg emotioneel en niet meer vrolijk.

Kan iemand me helpen??