Aha!�Kennelijk ben jij dus ook een krasser, aangezien jij uit eigen ervaring spreekt. Tsja, het valt natuurlijk niet mee om geconfronteerd te worden met de waarheid. Maar nu even terug naar het thema waar het hier om gaat, de nepsnijders. Als de nepsnijders inderdaad zooooveeeeel pijn voelen van binnen dat ze gaan snijden, dan hadden ze ondertussen al hun ledematen en oren al geamputeerd. Op 1 arm na dan, de arm die al het snijwerk moet doen. Anyway, dit doen ze dus niet. Want nepsnijders die snijden niet, nee die krassen alleen maar. En ze krassen niet op hun blote billen, en ze krassen niet in hun gezicht, en ze krassen niet op hun benen. Nee, ze krassen op hun polsen, alsof ze hun polsen door hadden proberen te snijden. Maar ze proberen hun polsen helemaal niet door te snijden want ze willen helemaal niet dood. En als de nepsnijders,�zoals jij zelf beweerd, dus snijden om de afleiding zodat ze de geestelijke pijn even niet voelen dan kunnen ze zich ook met een mes uitleven op finke carbonade – vers van de slager. Kunnen ze nog lekker steken en hakken ook – echt honderd keer beter dan dat flauwe krassen in je polsen. Want krassen in je polsen dat is voor mietjes. Echte geestespijnhebbende doen hakken op een flink stuk vlees, en die hakken ze finaal tot gehakt en daarmee hakken ze alle geestespijn weg. Maar ja, dat doen alle malle nepsnijders natuurlijk niet want dan lijkt het niet echt alsof je je van je leven probeerde te beroven en dan luistert er nog niemand naar je.

Even voor de duidelijkheid, ik wens niemand tot het doorsnijden van de polsen. Dit maak jij er zelf van. Ik zeg alleen dat alle nepsnijders net doen alsof ze zich van het leven willen beroven maar dit helemaal nooit van plan zijn. En dat de enige motivatie voor dit nepsnijden de aandacht is die ze willen krijgen. Ze krassen dus alleen om de aandacht.

Nee natuurlijk ben ik niet jaloers op de aandacht die krassers krijgen. Ten eerste heb ik zelf wel het een en ander meegemaakt maar ik verafschuw zelfmedelijden. Ik hou graag van aandacht zoals ieder normaal mens,�maar ik hou niet van aandacht�uit zelfmedelijden.

En opnieuw nee ik ben niet jaloers op mensen die uit zelfmedelijden onder hun dekbedje blijven liggen, maar ik verafschuw wel alle welvaartsziekten waar al het werkende volk voor kan opdraaien.

Hulpverleners houden ook grotendeels het leger van geesteszieken en de hoofdmoot van welvaartszieken in stand. Wat dacht je, dit is tenslotte hun werk – hun brood. Wanneer de hulpverleners er op uit waren om 98 procent van alle geesteszieken, ofwel de welvaartszieken, beter zouden maken dan hebben ze geen werk meer. En dan zouden ze zichzelf in de vingers snijden – wat nog meer desastreus zijn dan in de polsen krassen.

�

�

Jemig wat ben jij een vuil mens zeg. Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat je niet snijdt om lekker thuis te blijven, maar omdat je zoveeeeeel pijn van binnen voelt, dat je je gaat snijden zodat je aandacht niet meer naar binnen gaat maar naar de krassen op je arm.� Soort van afleiding, voor de hoeveelheid pijn je van binnen kan voelen. Behoorlijk misselijk om te wensen dat iemand maar zooo diep moet snijden om maar te gaan dood te bloeden. Zo`n iemand vindt jij het niet waardt om in deze maatschappij te zijn. Wat zegt dat over jezelf? Ben je jaloers op de aandacht die ze krijgen? Ben je nu werkelijk echt zoo jaloers omdat ze lekker in hun bedje kunnen blijven liggen? Ik hoop voor die mensen niet dat je hun hulpverlener bent.