Hoi lieve mensen

ik ben een jonge meid van 25jaar. Ik heb sinds mijn 16e al last dipjes, maar werden steeds heftiger, naar depressief. Sinds 2 jaar heb ik daar anti depresiiva voor. Ik ben een hele spontane en vrolijke meid, erg aanwezig en erg geliefd. Al zeg ik het zelf hihi. Maar ik draaag een donker geheim met mij mee, en dat is dat ik enorme zelfmoordneigingen heb. Ik kan ene moment ontzettend gezellig en gelukkig zijn maar gaat er IETS mis dan ben ik enorm down en sluit ik me op, dan wil ikniemand zien en verzin ik smoejses dat k het druk heb terwijl ik geen moer te doen heb. Dan zit ik op de bank en bedenk ik mij gewoon ow aan die deur zou ik me wel op willen hangen. Ik schaam me zo voor die gedachte. Ik heb huisdieren waar ik voor zorg, lieve familie en vrienden… ik kan hun niet achterlaten. Ik zou het ook nooit doen (denk ik) maar als ik zo diip moment heb dan gaan mijn gedachte heeeeeeeeeeeeeel ver. En als ik een dip moment heb en ineens komt er iets leuks dan zijn die zelfmoordneigingen gelijk weg. Heel apart. Ik studeerde en werkte, was altijd druk, maar beide is gestopt. ik doe nu helemaal niks en zit heel veel alleen te piekeren. NIEMAND weet hoe erg ik in gevecht zit. Ik wil heel snel weer een nieuwe opleiding doen of werk of iets anders word ik echt gek. Voel me zo eenzaam, ik heb helemaal geen doel meer. ik zit dagen te niksen, terwijl ik voorhen (3 maanden geleden) altijd heeeel druk was. Ik voel dat ik in een gat val en wil dat echt niet! ben zo bang, en denk dan de makkelijkste weg van ik wil dood dan voel ik de pijn niet.

leven is een dagelijks gevecht voor mij, maar niemand die het weet.
ik heb ook overgewcht en vind dat verschrikkelijk. pff ik vind het leven zwaar. maar wil niemand dat vertellen want wil niet deprimerend overkomen en hun er niet mee lastig vallen.

ik wou da tik getrouwd was, en kinderen had. iets om voor te leven. nu woon ik alleen. en seriues, ik ben wel een mooie vrouw en dat mag ik best over mezelf zeggen, ik hoor het namelijk heel vaak alleen ben te DIK.

dankjewel voor het lezen.

groetjes uit

Haarlem

Geschreven door: anoniempje