Hallo allemaal,
Mijn naam is Ilse en ik ben 17 jaar oud. Ik ben opgegroeid in een erg klein dorpje waar ik het altijd naar mijn zin heb gehad. Vroeger was mijn leven perfect. Ik was altijd vrolijk en het was erg gezellig samen met mijn ouders, broertje, familie en vrienden. Na mijn basisschool ging ik naar middelbare school in een grotere plaats en hier begon alles. In de tweede klas begon ik met een vriendinnetje een weddenschap. Wie het eerste een kilo eraf kon krijgen. Dit lukte mij erg snel en het gaf mij echt een enorm goed gevoel. Ik ging door met afvallen en steeds lukte het mij om weer een stap verder te komen. De kilo’s vlogen eraf. Na een tijdje ging het afvallen langzamer en wilde ik iets nieuws proberen. Ik begon met het slikken van laxeermiddelen en overgeven. Voor mijn gevoel had dit effect en ik ging er steeds meer van gebruiken. In de pauze’s begon het op te vallen dat ik niks meer at en een vriendin greep in. Ze is toen naar een leraar op school gegaan en met hem heb ik vele gesprekken gehad. Ondertussen zat ik al in mijn vierde( laatste) leerjaar van mijn middelbare school. Via school ging ik naar een psycholoog en dit heeft mij enorm geholpen. Het ging een stuk beter met mij, en alle kilo’s die eraf waren, waren er weer bij gekomen. Toen ik eenmaal van school af ging moest ik weer op mijn eigen benen staan. De leerkracht waarmee ik vaak gesprekken had sprak ik niet meer, en mijn psycholoog viel ook weg. In het begin van de periode zonder deze mensen ging het erg goed. Ik deed enorm mijn best om een goed patroon te blijven houden. Na een langere tijd ging het steeds iets moeilijker. Ik kreeg het zwaarder en vaak won ik het niet van mijn gedachtes. Ik begin weer in mijn oude patroon terug te vallen. Ik ben bang dat mensen denken dat ik mij aanstel, omdat ik nu een ‘normaal’ gewicht heb. Ik ben niet meer zo dun als vroeger. Als ik mensen hierover vertel dan denken ze vast dat ik het verzin om aandacht te trekken. Ik wil alleen niet terug vallen ik mijn oude patroon. Ik ben heel erg bang om het weer opnieuw mee te maken. Heeft iemand tips om verder te kunnen?
Heel erg bedankt dat ik mijn verhaal mocht delen!
Liefs,
Ilse
Hey Ilse!
iedereen struggelt met iets in zijn leven, bij jou is dit dit probleem dus duidelijk, en het is goed dat je van jezelf al weet dat het een probleem is.
Ikzelf heb geen ervaringen met jou problematiek, maar waarschijnlijk heeft de psycholoog je vroeger tips e´ trics gegeven om er mee om te gaan?
Alleszins met bijna elke ´verslaving´ draait het om hetzelfde, probeer stress te vermijden, probeer een stabiel werk of studeerleven te hebben, probeer gezond te eten, en probeer veel buiten te komen met andere mensen en praat er maar over. Echte vrienden die om je geven zullen er voor je zijn, als mensen vinden dat je je aanstelt, dan zijn het geen echte vrienden.
Probeer doelstellingen te maken voor jezelf, en plan leuke dingen in waar je naar kunt uitkijken 😉
Ik heb al gemerkt dat op deze site er vooral mensen uit zijn op seks dus verwacht hier niet teveel reacties. Ik weet niet je leeftijd nu, maar indien je nog een jongere bent en in België woont, kun je ook altijd contact opnemen via JAC of CAW voor gratis profesionele hulp 😉
Succes daar en niet aan toegeven of je bent er meteen weer aan begonnen 😉
En elk meisje is mooi hoe ze is, gewicht is maar een cijfer 😉