Dit verhaal is deels waar gebeurd en verder aangevuld met mijn fantasie.
Mijn geheime fantasie zou ik jaren later nog graag eens herbeleven in een rollenspel.

Daar gaat ie…

Hij moest nablijven van mevrouw. Hij had geklierd met een paar meisjes en ‘gevochten’ met eentje. Degene die hij leuk vond. Ze zat bij hem in de klas. Hij had haar bij de haren gehad, op de grond gewerkt en was op haar borst gaan zitten zodat ze klem lag.
De juf had hem met een strenge vinger en blik gewenkt en vervolgens bij zijn linker oor gepakt en meegenomen. Nu zat hij alleen in de klas. Ze was even iets halen. Hij moest strafwerk schrijven.
Stiekem vond hij haar ook wel leuk.

Nu moest hij nablijven van de juf. Hij zat in het. Ze was even iets halen. Hij moest strafwerk schrijven. Vijftig regels dat hij geen meisjes aan de haren mocht trekken en slaan.

De deur ging weer open, snel hij door met schrijven. Ze liep eerst naar haar bureau waar ze wat spullen neerlegde. Er leek wel een liniaal en stokje bij te zitten. Daarna draaide ze zich om, liep naar hem toe en keek hem streng aan.

Ze zei niets. Ze tilde ze zijn kin op. “Zo, het schiet nog niet op zie ik zei ze”. Hij mompelde iets. “Wat zei je?” “Niets mevrouw”. “O, ik hoorde toch wel iets”. “Ik moet zo nodig naar het toilet mevrouw”. “Daar wacht je nog maar even mee, je hebt je strafwerk nog niet af”. “Maar…”.

“Houd je handen eens op” zei ze streng en met donkere ogen. Ze pakte de houten liniaal van haar bureau en sloeg hem venijnig op z’n handen. Dat deed een beetje zeer maar hij gaf geen kik.

“Door schrijven, en netjes” sprak ze. Hij ging snel door met pennen. Met gezag sprak ze dat hij stil moest zitten toen hij weer aan het wiebelen was.
Hij keek even op en sloeg snel z’n ogen weer neer en ging door met schrijven. Onder de lessenaar van mevrouw kon hij een wit broekje tussen haar benen zien. Een rode kleur kreeg hij ervan.

Het schrijven van de strafregels was klaar. Hij stak z’n hand op en keek heimelijk onder de lessenaar. Ze zag het gelukkig niet.

“Wat is er?” “Mag ik u wat vragen mevrouw, Ik ben klaar en mag ik naar toilet mevrouw”. “Breng maar hier en ga in de hoek staan”. Ze negeerde zijn vraag en hij durfde niets te zeggen.
Het duurde even en hij hoorde achter zich een aantal keren het krassen van haar pen. Ze stond op en ging achter hem staan.

Zijn oorlel werd gepakt en het strafwerk voor zijn ogen gehouden. Er stonden tien rode strepen in. Hij had buiten de lijntjes geschreven.

Hij moest naar boven kijken, via de borsten van mevrouw. Zag hij nu harde tepels door de stof van haar blouse voordat hij snel verder naar boven keek. In haar donkere glinsterende strenge ogen?

Haar vinger ging onder zijn kin en ze sprak, “ga bij je tafel staan en leg je handen op tafel”. Hij boog voorover en even later kwam de eerste tik met de houten liniaal op z’n billen, daarna de tweede en de derde totdat het er tien waren geweest. Hij verbeet zich, ze gleed met haar hand over z’n bips en hij kreunde slechts lichtjes.. van opwinding.

“Je mag gaan zitten en het strafwerk gaan verbeteren”. De tien regels moesten gecorrigeerd worden. Zijn billen gloeiden en niet alleen daarom zat hij te wiebelen in het schoolbankje.

Hij stak z’n vinger op. Ze vroeg wat er is. “Ik ben klaar mevrouw en mag ik alstublieft naar het toilet” vroeg hij al wiebelend op zijn stoel. “Ik moet echt heel nodig”. Ze wou eerst het verbeterde strafwerk zien die even later een krul kreeg.

Hij snelde naar het toilet en liet zijn broek zakken. Wat hij niet zag dat de ze achter hem aangelopen was en stond te kijken. Van opwinding was zijn piemeltje een beetje stijf geworden en daardoor ging er toch wat op en over de rand.

Ze deed een stap naar voren en gaf hem een paar tikken voor zijn blote billen.

“Je mag het schoonmaken, hier heb je een doekje” sprak ze. Hij bukte zich met zíjn broek nog naar beneden om de rand en de grond schoon te maken.

Een vinger in z’n bilnaad, van helemaal beneden bij zijn zak naar boven gevolgd door een tikje met haar hand. Als het schoon is mag je gaan staan zei ze.

Ze tilde met de houten liniaal zijn inmiddels stijve piemeltje nog iets verder op. Met haar hand schoof ze langzaam zijn velletje helemaal naar achteren. “Als je gaat plassen zorg er dan voor dat je velletje niet in de weg zit”. Ze schoof het velletje weer net zo langzaam terug over zijn stijf eikeltje. Hing daar nu een druppeltje en een draadje aan? Snel trok hij zijn broek weer op en maakte de riem vast.

“Je mag gaan” sprak ze. Een glimlach was te zien op haar gezicht.