Hoi. Ik ben een meisje van 13 en zit net in 2 vmbo. Het eerste jaar was een kutjaar. Eerst overleed mijn ene oma. Op 12 januari dit jaar heb ik een ernstig ongeluk gehad. Ik ging altijd op de fiets naar school. 500 meter voor school is een groot kruispunt waar ik over moest steken. Ik weet nog dat ik voor rood moest wachten. Vanaf daar tot ik wakker werd in het ziekenhuis ben ik alles kwijt. Wat ik er van weet hebben ze mij verteld. Een oudere vrouw heeft mij aangereden, zij dacht dat ze groen had maar getuigen zeiden dat ze vol door rood reed. Ik ben tegen haar voorruit geklapt en toen op het asfalt. Door de schrik gaf zij gas ipv te remmen. Zij is over mijn linker been gereden en kwam tegen een andere auto tot stilstand. Ze was zelf ook gewond maar mijn ouders en ik hebben nooit iets van haar gehoord. Ze heeft nooit contact gezocht. De eerste keer dat we haar zagen was in de rechtbank. Zij ontkende dat ze door rood was gereden. De man die achter haar reed, de vrouw die bij me ging zitten en de mensen uit de auto waar die vrouw tegen aan reed waren er ook. Zij hebben allemaal verklaard dat de vrouw door rood reed. Haar rijbewijs is ingenomen. Ze moest een boete betalen van 289 euro en een schadevergoeding aan mij van 5000 euro. Mijn ouders en ik willen dat geld niet!!!! Ik hou mijn hele leven een beperking maar die vrouw heeft het niet met opzet gedaan. Ze heeft alleen pensioen en aow. Ze is al genoeg gestraft dat ze niet meer mag rijden. Wat ik niet begrijp is waarom ze nooit contact heeft gezocht en waarom ze ontkent dat ze door rood reed.

Er ging een vrouw bij me zitten en klasgenoten van mij hebben gelijk een leraar opgehaald, ik noem hem hier J. Hij ging mee naar het ziekenhuis en bleef zolang tot mijn ouders er waren. Zij zijn gescheiden maar waren wel samen in het ziekenhuis. Ik heb 6 dagen in coma gelegen en nog 2 dagen dat ik een beetje wakker was maar steeds in slaap viel. J kwam ook iedere dag langs. Mijn linker onderbeen was verbrijzeld. Ik heb al 2 operaties gehad en er komen zeker nog 2. Ik kan mijn been gebruiken maar heb nog steeds pijn, mijn been sleept een beetje. Mijn rechter been was ook gebroken, 3 gebroken ribben, 1 was door mijn rechter long gegaan. scheurtje in de rug en in de nekwervel, scheurtje in de schedel, een lichte hersenkneuzing, en overal kneuzingen en schaafwonden. Na 5 weken mocht ik naar kinderrevalidatie. Daar heb ik opnieuw leren lopen. Eerst tussen 2 balken waar ik me aan vast kon houden. Toen achter een looprekje en rollator. J kwam 3 keer per week langs met huiswerk. Na 10 weken mocht ik naar huis. Ook daar kwam hij langs om me te helpen. Door hem ben ik overgegaan. Als hij me niet had geholpen met huiswerk dan was ik blijven zitten. Doordat hij me zo goed heeft geholpen raakte hij bevriend met mijn ouders. Door het ongeluk gaan mijn ouders ook weer beter met elkaar om. Ik had in het begin nog veel zorg nodig. Als mijn moeder weg moest en mijn vader was vrij dan was hij bij mij terwijl ik bij mijn moeder woon. Hij blijft nu ook gewoon eten. Als J hier is dan blijft hij ook eten. Hij heeft geen vriendin meer.

Ik revalideer nog steeds. Gisteren weer geweest. De dag erna leer ik thuis omdat het best wel belastend is veel inspanning kost. Zwemmen is een goede therapie wat ik ook graag doe. In de zomervakantie ben ik met J naar het zwembad geweest. Vanaf toen voelt het anders tussen ons. Hij lacht gewoon heel lief, is super leuk, heel erg mooi. Hij is 29 maar iedereen denkt dat ie een jaar of 20 is. Mijn ouders en familie vinden mij anders. Ik was vaak kwaad, misschien wel omdat mijn ouders ruzie maakten. En ik heb veel meer geduld. Ben een stuk rustiger geworden. En ben vooral volwassener geworden zeggen ze. Ze weten dat J en ik …… Ben nog maagd maar niet lang meer…. Op school weten ze dat niet. Voor de rest houden we onze relatie nog even geheim. Hij gaat solliciteren naar iets anders en niet meer bij ons op school. In het begin was het 1 zoen. Toen wilde hij stoppen maar hij begon weer te zoenen. Ik word in november 14 en hij begin december 30.